Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

σαν δεν την περπατάς τη νύχτα






έτσι είναι η νύχτα φιλαράκι
σαν δεν την περπατάς
στην αγκαλιά σε παίρνει...
μόνον ή μόνη.


κι όταν μες στο ιδρώτα σου
τα πορφυρά σεντόνια της πετάς
χαράζουν ξανά τα δύσκολα
μα είναι αχτίδες προσμονής.
My name it means nothing
my fortune is less
My future is shrouded in dark wilderness
Sunshine is far away, clouds linger on
Everything I possessed - Now they are gone
Oh where can I go to and what can I do?
Nothing can please me only thoughts are of you
You just laughed when I begged you to stay
I've not stopped crying since you went away

The world is a lonely place - you're on your own
Guess I will go home - sit down and moan.
Crying and thinking is all that I do
Memories I have remind me of you.

 

Τίποτα δεν σημαίνει τ' όνομά μου
η τύχη μου ακόμα λιγότερο μετρά
το μέλλον μου βουτηγμένο σ' έρημο σκοτάδι
ο ήλιος είναι πολύ μακριά, σύννεφα απλωμένα
όσα είχα - τώρα έχουν χαθεί.
Αχ πού μπορώ να πάω και τι να κάνω;
Τίποτα δεν με ικανοποιεί
μόνο οι σκέψεις μου για σένα
απλά γέλασες όταν σε ικέτευσα να μείνεις
δεν έπαψα απ' όταν έφυγες να κλαίω.
Ο κόσμος είναι ένας έρημος τόπος,
όλοι μαζί κι ο καθένας μας μόνος
μάλλον θα πάω στο σπίτι - άραγμα και γκρίνια,
κλάμα και νοσταλγία μου απέμειναν μόνο
οι αναμνήσεις σ' εσένα γυρίζουν.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου