Η επανάσταση του φραπέ - Revolution Blues

'Εχω διαβάσει για την επανάσταση του 21, τη γαλλική επανάσταση, την επανάσταση των ρόδων, των γαρυφάλλων κ.λ.π. Κοινός παρονομαστής όλων αυτών των επαναστάσεων η συμμετοχή του λαού στους αγώνες, στους δρόμους, στις απεργίες, με προσφορά ακόμα και της ίδιας του της ζωής.

Οι σύγχρονοι έλληνες σαν ανάδελφος -μοναδικό καλούπι- πανέξυπνος, πολυμήχανος, πολύξερος λαός που είμαστε, εφαρμόζουμε νέου τύπου επανάσταση, την επανάσταση του φραπέ.

Ξεχωρίζω τέσσερεις κατηγορίες επαναστατικών ομάδων που θα συμμετάσχουν:

1^η επαναστάτες του καναπέ:

 

στον καναπέ με την φραπεδιά δίπλα, η τηλεόραση να δείχνει ποδόσφαιρο ή κανένα τούρκικο σήριαλ:

- Ρε συ με τον ΕΝΦΙΑ μου ήρθε να πληρώσω για το χωράφι που κληρονόμησα από τον πατέρα μου. Δεν έχει μείνει σεντς, τι θα κάνουμε; Καλά αυτός ο Σύριζα δεν έλεγε ότι δεν θα επιτρέψει να ψηφιστεί, γιατί είναι αντισυνταγματικός;
- 'Ασε καημένε, ίδιοι είναι κι αυτοί, στο κόλπο, τα έχουν βρει μεταξύ τους. Καλύτερα να ψηφίσουμε αυτούς που έχουμε και ξέρουμε τι μας ξημερώνει!

2^η επαναστάτες του καφενείου:
 

με τον φραπέ βαρύ γλυκό σε διάλειμμα από το τάβλι ή την πρέφα:

- Μεγάλε σου ήρθε η ΔΕΗ; πολύ φουσκωμένη αδελφέ μου, δεν έχω σάλιο τι θα κάνουμε;

- Αύριο πάω για ρύθμιση, κάτι θα γίνει. Καλά ρε συ ο Σύριζα δεν ξεσηκώθηκε για να μην χωριστεί σε μεγάλη και μικρή ΔΕΗ και να μην γίνουν αυξήσεις;

- Και τους πίστεψες, πλακάκια τα έχουν κάνει να ανεβαίνει μια ο ένας, μια άλλος (πότε κυβέρνησε η αριστερά δεν έχει σημασία).
- Εγώ θα ψηφίσω αυτό το παλικάρι με το σακίδιο.
- Το ποτάμι; μα αυτό δεν έχει πει τίποτα ούτε για τις συντάξεις, τα δάνεια, τα χαράτσια!
- Καλύτερα που δεν έχει θέσεις, άμα κυβερνήσει δεν θα έχει πει κανένα ψέμα στον ελληνικό λαό! 

3^η επαναστάτες της παραλίας: 

ξαπλωμένοι σε μια ξαπλώστρα με τον φραπέ δίπλα, αφού περιδιαβαίνουν όλα τα οπίσθια των αθλούμενων ξανθιών που παίζουν ρακέτες:

- Δικέ μου ο Τσίπρας γκέυ είναι;
- Καλά πώς σούρθε αυτό;
- Δεν είδες, αντί να είναι σε καμιά παραλία να κάνει μάτι, πήγε στο 'Αγιο 'Ορος και χάζευε την εικόνα της Παναγίας, με τους παπάδες! Κρίμα και φαινόταν μάγκας!
- Εγώ θα ψηφίσω χρυσή αυγή. Είναι μάγκες , θα τους κλείσουν όλους τους πολιτικούς φυλακή.
- Ρε σύ αυτοί είναι ναζιστές, δεν είδες που χαιρετάνε ναζιστικά! 
- Μη διαβάζεις κουμουνιστικές φυλλάδες, το χέρι το σηκώνουν για να προφυλαχτούν από τον ήλιο.

4^η επαναστάτες διανοούμενοι:

σ΄ένα τραπέζι γεμάτο φραπέδες, τασάκια γεμάτα αποτσίγαρα και το τσιγάρο να καπνίζει στο χέρι:

- Σύντροφοι , τελευταία το κόμμα οππορτουνίζει, ο σ. Τσίπρας και η ηγετική ομάδα μετά το ταξίδι στο 'Αγιο 'Ορος έδειξε τις ρεφορμιστικές του τάσεις.

- Δεν ξεκαθάρισε στους παπάδες ότι τέρμα τα προνόμια, η εκκλησιαστική περιουσία θα γίνει κτήμα όλου του λαού.
- Αμ το άλλο που τρέχει να συναντηθεί με τα προεδρεία των βιομηχάνων, εφοπλιστών, επιχειρηματιών... (τις επισκέψεις σε απεργούς εργαζόμενους - αγρότες - δήμους κ.λ.π. δεν τις είδαν).
- Δεν ακολουθεί ριζοσπαστική πολιτική, είναι εκτός κομματικής γραμμής. Γι αυτό διέλυσε τις συνιστώσες.
- Ξέχασε τη θέση μας για ολικό κούρεμα των δανείων, για κρατικοποίηση των τραπεζών.
- Να ξεσηκώσουμε την βάση.

(μην ρωτάτε σε ποια κατηγορία ανήκω, μου αρέσει η ποικιλία)...

έγραψε ο Βασίλης Αγγούρης

*** * *** 

Δεν είναι λίγες οι φορές που η χιουμοριστική διάθεση του γράφοντος εκπέμπει θλίψη και μελαγχολία.

Ένα τέτοιο κείμενο είναι κι αυτό του Βασίλη Αγγούρη που βρήκα στα μαίηλ μου πριν από μερικές μέρες.

Αυτό που εξέπεμπε κατά βάθος ο Βασίλης, το εισέπραξα ως αναγνώστης κι αυθόρμητα με πήγε γύρω στα 40 χρόνια πίσω.

Όχι στη δική μου ζωή -ελάχιστα άλλωστε θυμάμαι γι αυτή-, αλλά στη ζωή ενός μεγάλου καναδού τροβαδούρου.

Μόλις σήμερα αποφάσισα να βρω το βινύλιο, το έβαλα στο παλιό πικ-απ, έρριξα το αναγκαίο για να λιώσει ο πάγος "scotch" κι άρχισα να ψάχνω τρόπους για να φωτιστώ και να σας φωτίσω...

συνεργάστηκε ο Δημήτρης Βάσσιος

*** * ***

Για να αντιληφθείς το μεγαλείο του "On The Beach" χρειάζεται -εκτός απο το όποιο μουσικό αισθητήριο έχεις αναπτύξει με τα χρόνια- να έχεις βιώσει την απογοήτευση σε όλα τα επίπεδα. Πρέπει να έχεις νιώσει την ανάγκη να κρυφτείς από τον κόσμο, να κλείσεις το διακόπτη.

Για τον Neil Young η ηχογράφηση του συγκεκριμένου άλμπουμ τον πετυχαίνει στην πιο σκοτεινή του φάση, απογοητευμένο από όλες τις πλευρές της ζωής του (προσωπικές σχέσεις, κοινωνικοπολιτική κατάσταση, πρωτόγνωρη και πιεστική δημοφιλία)...

***

H ψυχολογική κατάσταση του Neil Young (απόρροια κάποιων απανωτών κακών συμβάντων) φέρνουν -σε κάποιες αναλαμπές έμπνευσης- το υπέροχα σκοτεινό αποτέλεσμα που τελικά θα καταγραφεί στις οκτώ συνθέσεις του άλμπουμ "On The Beach". Μέσα σε αυτές ο μεγάλος αυτός καλλιτέχνης ξεδιπλώνει τις σκέψεις του για τις άσχημες σχέσεις μέσα στο super group Crosby Stills Nash & Young ("Walk On"), το τέλος του κινήματος των hippies -φωτογραφίζοντας τον Charles Manson ("Revolution Blues")-, την καταστροφή της γης από τις πετρελαϊκές εταιρείες ("Vampire Blues"), την πορεία της σχέσης του με την ηθοποιό Carrie Snodgress

("Motion Pictures"), αλλά και την απογοήτευση που ένιωσαν οι Αμερικανοί με το σκάνδαλο Watergate και τον Nixon ("Ambulance Blues"). Τέλος, στο ομώνυμο κομμάτι παρουσιάζει γλαφυρά την αδυναμία του να διαχειριστεί τη δημοφιλία του, με το στίχο "Though my problems are meaningless, I can't make them go away" να βάζει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση.
   

Μουσικά το άλμπουμ κορυφώνεται δις, την πρώτη φορά στο ανθεμικό "Revolution Blues", με το rhythm section των The Band (Rick Danko και Levon Helm) να κεντάει στην πιο δυναμική σύνθεση του άλμπουμ, αλλά με τη πραγματική έκρηξη ποιότητας να έρχεται στη δεύτερη πλευρά του βινυλίου, με τα "On The Beach", "Motion Pictures" και "Ambulance Blues" να απογειώνουν το εγχείρημα με τη blues μελαγχολία τους.
     

Το  συγκεκριμένο άλμπουμ κοιτά από ψηλά αρκετές από τις πιο διαφημισμένες δουλειές του Neil Young, που συνήθως φιγουράρουν στις safe λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ του. Μαζί με τα "Tonight's The Night" (1975) και "Sleeps With Angels" (1994) αποτελούν τη σπουδαία «μαύρη» τριάδα, που για πολλούς είναι και η κορωνίδα της καριέρας του.

Κλείνοντας, δεν ξέρω αν το "On The Beach" είναι το άλμπουμ που θα αλλάξει τη ζωή σου. Ξέρω σίγουρα ότι είναι αυτό που περιγράφει με τον πιο γλυκό τρόπο τις χειρότερες στιγμές της.

περισσότερα στο rocking.gr

Well, we live in a trailer
at the edge of town
You never see us
'cause we don't come around.
We got twenty five rifles
just to keep
the population down.
But we need you now,
and that's why
I'm hangin' 'round.
So you be good to me
and I'll be good to you,
And in this land of conditions
I'm not above suspicion
I won't attack you,
but I won't back you.
***
Well, it's so good to be here,
asleep on your lawn.
Remember your guard dog?
Well, I'm afraid
that he's gone.
It was such a drag
to hear him
whining all night long.
Yes, that was me with the doves,
setting them free
near the factory
Where you built your computer,
love.
I hope you get the connection,
'cause I can't take
the rejection
I won't deceive you,
I just don't believe you.
***
Well, I'm a barrel of laughs,
with my carbine on
I keep 'em hoppin',
till my ammunition's gone.
But I'm still not happy,
I feel like
there's something wrong.
I got the revolution blues,
I see bloody fountains,
And ten million dune buggies
comin' down the mountains.
Well, I hear that Laurel Canyon
is full of famous stars,
But I hate them worse than lepers
and I'll kill them
in their cars.