Jack London: Οι πολύ φτωχοί είναι το τελευταίο και σίγουρο αποκούμπι για τους πεινασμένους

Ήταν στο Ρένο της Νεβάδα, καλοκαίρι του 1892. Ήταν και παζάρι κι η πόλη ήταν γεμάτη μικρολωποδύτες και απατεωνίσκους, για να μη μιλήσουμε για στίφη ολόκληρα από πειναλέους αλήτες.

Οι πειναλέοι αλήτες έκαναν την πόλη «πειναλέα» πόλη. Βροντούσαν τις πίσω πόρτες των σπιτιών των ευυπόληπτων πολιτών, μέχρι που οι πίσω πόρτες έπαψαν πια ν’ ανοίγουν.

Δύσκολη πόλη για μάσες, έλεγαν τον καιρό εκείνο οι αλήτες. Ξέρω πως μου 'λειψαν πολλά γεύματα, παρά το γεγονός ότι μπορούσα να συρθώ ως την επόμενη αν μου βροντούσαν κατάμουτρα μια πόρτα, για να τσιμπήσω κάτι ή να με τραπεζώσουν ή και να ζητιανέψω στο δρόμο.

το θεριό

γράφει ο Γιώργος Αθανασόπουλος

Έχω ένα θεριό

βαθιά μες στην καρδιά μου

θέλω να τα πω

μα πνίγει τη μιλιά μου

Έχω ένα θεριό 

τρώει τα σωθικά μου

πάω να κοιμηθώ

και κλέβει τα όνειρά μου

Είναι ένα παράσιτο 

που ζει από εμένα

με έκανε απρόσιτο

αφού δεν έχω εσένα

Έχω ένα θεριό 

κυλάει μες στη φλέβα

θέλω να τ' αρνηθώ

μ' αυτό μου πίνει αίμα

Είναι ένα παράσιτο 

που ζει από εμένα

με έκανε απρόσιτο

αφού δεν έχω εσένα

Το πολεμώ με το αλκοόλ 

πίσω να το αφήσω

αναίσθητος στο χωλ

για πάντα να το σβήσω

Θανάση Βέγγο, καλέ μου άνθρωπε...

Μια μέρα σαν κι αυτή, 3 Μαΐου του 2011, αφήνει την τελευταία του πνοή ο Θανάσης Βέγγος, ο ηθοποιός που άφησε ανεξίτηλο το σημάδι του στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου.

«Δουλεύω με το ένστικτο,

δεν έχω κανένα ταλέντο, μόνο αυτή τη φάτσα», έλεγε ο ίδιος. «Εδώ είναι αποτυπωμένη όλη η μιζέρια, όλη η δυστυχία, όλος ο πόνος του ασήμαντου Έλληνα».

Γεννημένος το Μάιο του 1927 στον Πειραιά, από φτωχή οικογένεια, ο Θανάσης Βέγγος έκανε πολλές δουλειές για να τα βγάλει πέρα, ενώ παράλληλα έβγαινε για διάφορα μικροθελήματα στη γειτονιά. Ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος, ο οποίος έχασε τη θέση του εξαιτίας των αριστερών του φρονημάτων.