Ο Crash διεκδικεί το χάδι και χαίρομαι γι' αυτό

γράφει ο Δημήτρης Βάσσιος

Ο Crash δεν ήταν μια δική μου επιλογή...
ήταν του Μάνου... ο Μάνος είναι ο μικρός της οικογένειας.
Περίμενα να με κάνει παπού ο Βαγγέλης... ο μεγαλύτερος.
Όμως αυτοί που μαγειρέψανε την "κρίση", οι οικονομικά ισχυροί, είχαν διαφορετική άποψη...
Βλέπεις... άλλες οι επιδιώξεις τους

κι άλλες οι ανάγκες μας.

Ο Crash λοιπόν του Μάνου έλαχε νάναι το πρώτο μου εγγονάκι...
Με το που μπαίνω στο σπίτι, τρέχει να μου πει "καλημέρα, παππού!"... "Καλημέρα", του λέω.
Με το που βγαίνω, έρχεται να με ρωτήσει "πού πας παππού;"... και δεν του απαντώ.
Με το που ξαναμπαίνω, έρχεται να με ρωτήσει "τι μου έφερες παππού;"
Με το που ξαναφεύγω, κλαίει... μαζί με τους ήχους του 100, του 166, του 199.
Με το που ξανάρχομαι, μου κολλάει για ένα χάδι ανακούφισης... κι αφού το παίρνει, σκουντάει με το κεφάλι του "θέλω κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο"...

Το τετράποδο εγγονάκι μου διεκδικεί και χαίρομαι γι αυτό...
Ελπίζω ότι το εγγονάκι (που πρώτα θα μου φέρουν τα μεγάλα παιδιά και μετά τα μικρά) δεν θα έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις από αυτές του Crash...
Ελπίζω όμως τα παιδιά μου να το εκπαιδεύσουν περισσότερο από ό,τι τον Crash να διεκδικεί το δίκιο του (της)...
Αν δεν το κάνουν αυτά... θα γίνω για μια ακόμα φορά "εξτρεμιστής"...

Και για να τελειώνουμε μ' αυτή την ιστορία...
Δεν γλείφουμε, δε μασάμε, διεκδικούμε!... κι αν χρειαστεί, δαγκώνουμε!!!
Το νου τους λοιπόν οι άλλοι... αυτοί που εκπροσωπούν το παρελθόν, που κατέστρεψαν την πατρίδα μας, διαλύοντας την κοινωνία, κάνοντας πλουσιότερους τους πλούσιους.

Αυτό ζητώ από τα παιδιά μου... αυτό προσδοκώ από τα εγγόνια μου.
Η πίστη του Crash να γίνει πάθος για ριζικές ανατροπές σε όλα τα επίπεδα.
Έτσι δεν θάχω κανένα παράπονο από τη ζωή.

Ο Στάθης είναι ο μοναδικός που κατάφερε τον Crash να ποζάρει

*** * ***

Πώς να σωπάσω...

Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Κώστας Κινδύνης
Ερμηνεία: ο Νίκος Ξυλούρης

 

Πώς να σωπάσω μέσα μου...
την ομορφιά του κόσμου...
Ο ουρανός δικός μου...
η θάλασσα στα μέτρα μου...

Πώς να με κάνουν να τον δω...
τον ήλιο μ'άλλα μάτια...
Στα ηλιοσκαλοπάτια...
μ' έμαθε η μάνα μου να ζω...

Στου βούρκου μέσα τα νερά...
ποια γλώσσα μου μιλάνε...
αυτοί που μου ζητάνε...
να χαμηλώσω τα φτερά...