Είδα το Σύστημα να διασκεδάζει, απόσπασμα

γράφει ο Χρήστος Κοτρώτσιος

“…γιατί τους είδα. Τους είδα να τσαλαπατιούνται, να πατάει ο ένας πάνω στον άλλον για την διεκδίκηση. Αυτού του μαραφετιού με την πρίζα να κρέμεται για πιο ευχάριστη μοναχική ζωή.

Είδα το Σύστημα να διασκεδάζει σαν παιδί που πετάει ψίχουλα να μαζέψει τα μυρμήγκια και συνειδητοποιεί ότι μπορεί να τα λιώσει με τη σόλα του παπουτσιού του. Και το κάνει. Όχι από μίσος, απλώς να δει πώς είναι… Έτσι. Από περιέργεια και ανία. Είδα το Σύστημα να διασκεδάζει, να μετατρέπει πολίτες σε καταναλωτές. Η ευτυχία αφθονεί στα ράφια με τις εκπτώσεις. Το είπε το Σύστημα. Και εσύ το πίστεψες φτωχή μου μοναξιά…

…Τους είδα, τους είδα να περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες και υψωμένα χέρια, καρπούς κομμένους από μαχαίρια ματωμένα. Προσκυνούσαν το λίπος και το χρυσάφι στα κάστρα της πίστης και “σώπαινε γιατί δεν θα μας δεχτούν”. Κι ήρθε, απλώθηκε από πάνω τους σαν σύννεφο μαύρο, χάιδεψε τα κεφάλια τους στην λύπη, χάρισε μίσος, ομορφιά, λαγνεία και ξεχάστηκαν οι κόποι.

Είδα το Σύστημα να διασκεδάζει χαρίζοντας

ευφυΐα θανατερή. Να κοιτάζει μέσα στην αρένα της ζωής τα θύματα να κατακρεουργούν τα θύματα και όλοι να περνιούνται για ηγέτες, σαν αυτούς που ψάχνουν χέρια έτοιμα να ακουμπήσουν το χώμα…’’