Εμείς κι Εσείς

(Για την Ειρήνη μόνο)

γράφει η Κατερίνα Λουπάκη

Εμείς
κινήσαμε γι αλλού κι είμαστε ακόμα εδώ
Εμείς
που γεννηθήκαμε στη Γη , δεν βρίσκουμε Στεριά
Εμείς
που πατήσαμε στο Φεγγάρι , δεν μπορούμε να χαρούμε την Πανσέληνο
Εμείς
που σκορπάμε το Φως , μας τυφλώνει ο Ήλιος
Εμείς
που ζωγραφίζουμε τη Πλάση , μας λείπει το Χρώμα
Εμείς
που τραγουδάμε την Άνοιξη , χάνουμε τις Νότες
Εμείς
που χτίζουμε το Μέλλον , στηριζόμαστε στο σάπιο Παρελθόν
Εμείς
που μετράμε τ Άστρα , δε βλέπουμε τη Ξαστεριά
Εμείς
που κάνουμε το Όνειρο αληθινό , πάψαμε πια να Ονειρευόμαστε
Εμείς
που αγγίζουμε τη Κορυφή , δεν έχουμε Ιδανικά
Εμείς
που παλεύουμε με τα Κύματα , ανοίγουμε ομπρέλα στη πρώτη ψιχάλα της Βροχής
Εμείς
που εξυμνούμε την Αγάπη , γιομίζουν τα μάτια μας με Μίσος
Εμείς
που λατρεύουμε τη Δημιουργία , φιάνουμε ολέθριους Πολέμους
Εσείς
που κινήσατε για εδώ γιατί δεν είσαστε μαζί μας ;
Που βρίσκεστε;
Εσείς
σε ποιόν τόπο άραγε σκοτώνετε τη Ζωή και την Ελπίδα ;
Σε ποια γωνιά του Πλανήτη , αφήνετε παιδιά απ τη πείνα να πεθαίνουν ;
Χαμένοι στο "Εμείς" είστε κι Εσείς ;
Νανουρίζετε κι εσείς , κάθε βράδυ , τα δικά σας παιδιά με "ψεύτικα" παραμύθια ;
Θάματα καρτερείτε στον ύπνο να συμβούν ;
Ελάτε επιτέλους ! Ελάτε ! Στέρεψε η υπομονή ! Σήμανε η Ώρα ! Δεν ακούτε;
Εμείς κι Εσείς μαζί !
Ας ξυπνήσουμε ! Ας σηκωθούμε !
Για την Ειρήνη μόνο !