γράφει ο Γιώργος Αθανασόπουλος
Μια αναπάντεχη σιγή
απλώνεται πριν την αυγή
που θα σε συναντήσω
Όλη τη νύχτα προσμονή
για να ΄ρθει η ύστατη στιγμή
στα χέρια να σε σφίξω
Τα μάτια σου ωκεανός
βαθύ μπλε και σκοτεινός
και ο λαιμός σου λίμνη
Και τα μαλιά σου ποταμός
γυαλίζουν όπως ο χρυσός
κάτω απ' τη σελήνη
Είσαι εικόνα μαγική
τα λόγια κάποιου ποιητή
ο ήχος μελωδίας
Το τελευταίο μας φιλί
σημάδι από μια πληγή
αρχή μιας τραγωδίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου